نیروی انتظامی دهلران با نداشتن درکی از چگونگی برخورد با مردم روستای جلیزی ثابت کرد پرسنل آن، آموزش لازم برای برخورد با چنین وضعیت های تنش زا که می تواند منجر به بحران شود، ندیده اند. ماموران مرد به زنان یورش می برند و آنها را مصدوم و سپس دستگیر می کنند در حالی که بین عرب ها این رفتار بسیار زننده و مستوجب مجازات سنگینی است که به آن فصل می گویند.
اگرچه یک مقام مسئول در این ارگان، سعی کرده با بیان تعداد مامورانی که طی این نزاع آسیب دیدند و شناسایی و بازداشت فرد یا افرادی که از صحنه پیش آمده فیلم تهیه کردند از فشار افکار عمومی بکاهد اما سوالی که مطرح می شود این است که اگر نیروی انتظامی وظیفه خود را به درستی انجام داده چه واهمه ای از منتشر شدن فیلم برخورد نیروهایش با مردم دارد؟
در زمانه ای که شهروند خبرنگاری باب شده، طبیعی است که از برخورد پیش آمده فیلم تهیه شود تا مقصران واقعی شناخته شوند، شهروند مسئولی که از چنین موقعیت بحرانی یک مدرک مستند تهیه کرده نه تنها نباید بازداشت شود بلکه جای تقدیر هم دارد، زیرا گامی برای کشف حقیقت برداشته است.
فیلم منتشر شده در شبکه های مجازی، زنان و مردان روستایی را نشان می دهد که برای حفظ زمین های خود اینقدر مستأصل شده اند که سند به دست در آنجا حاضر می شوند تا راستی ادعای خود را ثابت کنند اما تنها جوابی که می گیرند شلیک گلوله برای ایجاد رعب و وحشت است.
مردم روستا که از قبل چنین چیزی را پیش بینی کرده بودند برای دفاع از خود، چوب به دست آمده بودند اما وقتی رفتار به شدت قهرآمیز ماموران را می بینند آشفته می شوند. پس از آن صدای جیغ زنان و فریاد مردان و دست هایی که به علامت تسلیم بالا رفته اند و زنی که نقش زمین شده، مظلوم واقع شدن آنها را برای بیننده ثابت می کند. رسانه های ما همیشه، رفتار سرکوبگرانه پلیس امریکا با اقلیت نژادی سیاهپوست را در بوق و کرنا می کنند اما از اتفاقات مشابه در داخل کشور چشم پوشی می کنند.
نوشته: لینا کارونی