در آستانه ٨ مارس، روز جھانی مبارزه و ھمبستگی زنان برای دستیابی به حقوقشان قرار داریم.
زنان ھر روزه در کشورھای گوناگون علیه تبعیضھای جنسیتی، نژادپرستانه و خشونت و نابرابری مبارزه می کنند. روز ٨ مارس اما جایگاه خاص و برجسته‌ای در عرصه مبارزات زنان برای دستیابی به برابری و جھانی بھترو انسانی‌تر دارد. دراین روز، در بسیاری از کشورھای جھان زنان و مدافعان حقوق آنان، خیابانھا را به تسخیر در آورده و خواسته ھای خود را فریاد می زنند.
تظاھرات و گردھمایی ھای ۸ مارس امسال در شرایطی برگزار میشوند که راست افراطی، این دشمنان دیرینه حقوق زنان، در برخی از کشورھا به قدرت رسیده و یا در آستانه تصرف آن ھستند. از ھمین رو، مبارزه با راست افراطی در مقدمه فراخوانھای بسیاری از فمینیستھا و انجمن ھای دفاع از حقوق زنان، برجسته شده است.
درکشور ایران اما، زنان نه تنھا از برگزاری مراسم به مناسبت ٨ مارس محروم ھستند بلکه ھر گونه اعتراض به نابرابری، تبعیض ھای جنسیتی، خشونت و بی عدالتی، پاسخی جز سرکوب، دستگیری و شکنجه و اعدام ندارد. با این وجود، ۴۶ سال است که زنان، روزانه علیه حکومت اسلامی، استبدادی و زن ستیز، مبارزه می کنند. جنبش انقلابی ” زن، زندگی، آزادی” به خوبی نشان داد که علی رغم سرکوب، دستگیری و شکنجه و اعدام، مبارزات زنان ایران ھمچنان در اشکال گوناگون ادامه دارد. مقابله با قانون ارتجاعی حجاب اجباری، با وجود جریمه‌ھای سنگین ، دستگیری و یا حبس در بیمارستانھای روانی ( ھمچون آھو دریایی)، یکی از عرصه ھای مبارزه زنان علیه رژیم است. مبارزات زنان اما به مخالفت با حجاب اجباری محدود نمی شود. زنان در عرصه ھای سیاسی، مدنی، اجتماعی ، ھنری و… مبارزه کرده و نقش فعالی در جنبشھای اجتماعی ایفا میکنند. به ھمین خاطر طی سالھای اخیر و بخصوص در پی جنبش انقلابی ” زن، زندگی، آزادی” رژیم ھر روزه تعداد بیشتری از این زنان مبارز را به اتھامات واھی دستگیر و زندانی میکند. زنانی که در اسارت نیز به مبارزات خود ادامه داده و موتور محرکه “سه شنبه ھای نه به اعدام” و یکی از کانونھای اصلی مبارزه در داخل ایران ھستند. از سرگیری صدور حکم اعدام برای زنان زندانی سیاسی از جمله، وریشه مردادی و پخشان عزیزی دو فعال کُرد مدافع حقوق زنان و شریفه محمدی فعال کارگری، به خوبی نشان می دھد که حکومتی که طی ۴۶ سال با وضع قوانین ارتجاعی و اعمال خشونت سیتماتیک بر زنان، تبعیض جنسیتی را در جامعه نھادینه کرده است، از اوج گیری مبارزات آنان شدیدا بیمناک و ھراسان بوده و رذیلانه می کوشد با تشدید سرکوب و ایجاد ترس و وحشت با جنبش ساختار شکن زنان، مقابله کند.
در کشورھای ھمسایه ایران از جمله افغانستان نیز با به قدرت رسیدن مجدد طالبان ابتدایی ترین حقوق انسانی زنان به وحشیانه ترین شکل پایمال شده و اکنون خواھران ما در افغانستان نه تنھا از حق تحصیل و کار محروم شده‌اند و صدایشان در گلو خفه می شود بلکه در چاردیواری خانه‌ھائی که قرار است پنجره ھای رو به خیابان در آنھا مسدود شوند، زندانی شده اند. در چنین شرایطی وضعیت زنان در سوریه پس از سقوط حکومت دیکتاتوری و سرکوبگر بشار اسد و به قدرت رسیدن نیروھای اسلام گرا بسیار نگران کننده و آینده آنھا نامعلوم است و این درحالیست که “روژآوا” که نمادی از خودگردانی و برابری زنان و مردان است، از ھمه جانب در خطر قرار دارد.
ما دو ائتلاف سیاسی، متشکل از احزاب، سازمانھا و جریانھای جمھوری خواه، دمکرات و لائیک با اعتقاد راسخ با اینکه جنبش زنان در ایران یکی از ارکان اصلی مبارزه با رژیم اسلامی پدر/ مرد سالار است، دوشادوش و ھم پیمان با زنان شجاع ایران در راه سرنگونی این حکومت زن ستیز گام بر می داریم. ما خواھان آزادی تمامی زندانیان سیاسی و بویژه زنان زندانی و لغو تمامی احکام اعدام از جمله حکم اعدام پخشان عزیزی، وریشه مردادی و شریفه محمدی ھستیم.
فرا رسیدن ۸ مارس، بر زنان ایران و سراسر جھان و تمامی کسانی که در راه رھایی زنان و دستیابی آنان به حقوق انسانیشان مبارزه می کند، خجسته باد.
همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران
(ائتلاف سیاسی متشکل از چهارده حزب، سازمان و جریان سیاسی)
کنگره ملیتهای ایران فدرال
16 اسفند ١۴٠٣ برابر با ۶ مارس ٢٠٢۵