حضور امروز خامنەای و سخنرانی اش در نماز جمعە، بن بست رهبر، سرگردانی نظام و نومیدی و یاس هواداران رژیم را برجستەتر نشان داد.
۱_ خامنەای این گونە شناختە شدە که در سخنانش تردیدی باقی نمی گذارد، اما امروز نە تنها هیچ راە حل و مفری برای نجات خود و نظام از بن بست ارائە نکرد، که سرگردانی رژیم و وفادارانش را تشدید کرد.
۲_ در شرایط کنونی و در میان حجم انبوە رویدادها و تحولات سیاسی و فشارهای همە جانبە بە ویژە پنجەهای قدرتمند نارضایتیهای مردمی که گلوی جمهوری اسلامی را می فشرد، سخنان خامنەای بە عنوان رهبر و شخص اول نظام، حاشیەای، گریز به صحرای کربلا و خود را کنار کشیدن از طرح و ارائە راە حل بود.
۳_ خامنەای از ۱٥٠٠ کشتە توسط قوای مسلحش نگفت، از دی ماە ۹٦ و آبان ماە ۹۸ نگفت، از هزاران زندانی اخیر که در اعتراض به گرانی حبس شدەاند و آزار دادە می شوند نگفت و حاضر نشد بابت سرنگون ساختن هواپیما عذرخواهی کند و زخم خانوادەهای داغدار را نمک پاشید. خامنەای به بیراهە رفت و سعی در ندیدە گرفتن رویگردانی وسیع مردم از جمهوری اسلامی داشت اما ناامیدی اش را در جلوگیری از ریزش بیشتر نتوانست پنهان کند. خامنەای نگفت که هزینەهای دەها میلیارد دلاری در سوریە و لبنان و یمن و عراق چە دستاوردی داشتە، و از تاثیر اینگونە سیاستها بر معیشت مردم سخنی بە میان نیاورد. او نگفت که در جمهوری مستضعفان، فاصلە فقر و ثروت افسانەها را به حاشیە راندە است. خامنەای بی اعتنا به سرنوشت و زندگی یک جامعە ۸٠ میلیونی، تنها به فکر به خط کردن آنانی بود که در طرفداریش شعارهای کهنە، عملی نشدنی و عوام فریبانەای برای تسکین زخمهای کاری جمهوری اسلامی ایران سر می دادند.
٤_ خامنەای حاضر نشد مسئولیت عواقب سیاست هایش را بپذیرد. تنها در سە ماە گذشتە هزاران تن کشتە شدەاند که مسبب و قاتل آنان رژیم اسلامی ایران است. در این سە ماە هزاران گزارش میدیایی حقیقت جمهوری اسلامی را در انظار جهانیان آشکار کردە و این حکومت را خار، جانی، سرکوبگر و غارتگر ثروت و سامان مردم معرفی کردە است اما رهبر این نظام حاضر نبود هیچ توضیحی دهد. در عراق و لبنان فریاد اخراج جمهوری اسلامی سر دادە شدە و نمادها و لانەهای صدور تروریسم و آشوب آنان را ویران کردند و به آتش کشیدند اما خامنەای نخواست بپذیرد که آن چە در ٤٠ سال گذشتە در خاورمیانە به قیمت نابود کردن اقتصاد ایران و گسترش فقر عمومی و قربانی کردن هزاران انسان بی‌گناە رشتە بود در عرض ٤٠ روز پنبە شد. خامنەای نگفت در آن نیمە شب سردار بزرگش در دمشق چە میکرد و چرا بە فرودگاە بغداد رفتە بود و آنجا به چە مشغول بود.
٥_ سخنان نه چندان محکم خامنەای خطاب به خودی های نظام، هیچ چشم انداز روشنی نداشت. حتی شجاعت دیکتاتورانەی گذشتەاش را برای آتش بە اختیار گذاشتنشان از دست دادە بود. در واقع ناامید از اکثریت عظیم تلویحا اقرار کرد که دیگر راە نجاتی نیست.
٦_ سخنان خامنەای بار دیگر نشان داد که سرنگونی یکی پس از دیگری دیکتاتورها و رژیم های مستبد، درس عبرتی برای ماندگان در قدرت نمی شود و به همان مسیری می روند که هم کیشانشان طی کردند. البتە بدون شک همان سرنوشت نیز انتظارشان را میکشد.
۷_ خامنەای گرە کور نظام را نگشود و نتوانست همان پیروان اندکش را از بن بستی کە گرفتارش شدەاند رها سازد. سخنان امروز او بیشتر التماس عاجزانە و مایوسانەای بود از خودی های نظام تنهایش نگذارند تا “اهل کوفە” نشوند.
۸_ رو بە قدرت های جهانی، دربارەی برجام و مذاکرات و در زمینەی موقعیت جمهوری اسلامی در منطقە و جهان حرف تازەای نداشت و زبانش الکن بود و از یاوە سراییهای معمولش خبری نبود و زبان در کامش نمیگشت. البتە او نمی توانست و نمی خواست عقب نشینی کند.
۹_ سازماندهی نماز جمعە امروز، کشاندن خامنەای به منبر پس از هشت سال، خود نشان از بحران عمیق حکومتی و ایدئولوژیک نظام است. به بسیج دیگری پس از شکست بسیج تشیع جنازە نیاز بود. به روحیەدادن به هواداران و به نمایش آن در انظار همگان محتاج بودند. اما این ابزارهای پوسیدە و ترفندهای کهنە، از بحرانهای کنونی و پیش رو نجاتشان نخواهد داد و خیزشهای امروز و فردا با این تلاشهای مذبوحانە فروکش نخواهد کرد.
۱٠_ حضور خامنەای و سخنانش نە راە نجات از بن بست بلکە دلالت بر بن بست نظام دارد. این تنها تمناهای رهبر نظام نیم بسمل برای ممانعت از فروپاشی، بی اعتباری کامل و پایان نهایی مشروعیت نظام است. پس از امروز، پس از روز جمعە ۲۷ دی ماە ۱۳۹۸ بحران رژیم عمیق تر، تضادهای درونی شدیدتر، امید به پابرجایی رژیم سست تر شدە و احتمال و ضرورت خیزش های مجدد مردمی افزایش می یابد.
رضا کعبی