کنگرۀ ملیتهایِ ایرانِ فدرال، روزِجهانیِ زن، درهیجدهم اسفند(هشتم مارس) را به همۀ بانوان وبخصوص به شیرزنانِ مبارزِ، آزادیخواه وبرابری طلب (درمعنایِ ضدِ ھرگونه تبعیض) درسراسرِ ایران تبریک میگوید.
زنانِ ارتجاع ستیزِایران، دربرابرِرژیم ارتجاعی وضدِحقوقِ انسانی زنان، مبارزۀ ای بى امان را ازهمان زمانِ حجابِ اجباریِ رژیم ولایتِ فقیهِ شيعيسم خمینیی(صفويسم)، آغازکرده وبی وقفه، تاکنون ادامه دادند.
جا دارد به بھانه روز جھانى زن به تاریخچۀ مختصر آن در جھان و ايران اشاره اى گردد :
همانندِ پایه گزاریِ روزِجهانیِ کارگر، دراولِ ماهِ مایِ (۱۸۶۸) درشیکاگو، جهتِ تقلیلِ ساعتِ کاربه هشت ساعت درروز، بازاین زنانِ امریکا درنیویوک بودند، که نخستین بار، در۲۸ فوریهٔ سال ۱۹۰۹ به رهبریِ حزبِ سوسیالیست امریکا، جهتِ یادبود ویادآوری اعتصابِ «اتحادیۀ جهانیِ زنانِ کارگرِصنایعِ پوشاک» درسالِ ۱۹۰۸مراسمی برگزارکردند. دوسالِ بعد، درماهِ اوتِ۱۹۱۰، درکنفرانسِ جهانیِ زنان، قبل ازجلسۀ عمومیِ سوسیالیست‌هایِ بین‌المللِ دوم درکپنهاگِ دانمارک، با الهام ازسوسیالیست‌های آمریکایی، خانم لوییس زیتس سوسیالیستِ آلمانی، پیشنهاد تأسیسِ سالانۀ روزِ بین‌المللیِ زن را داد که درآن صد نمایندۀ زن، ازهفده کشور شرکت داشتنند، همگی با این ایده، برای ترویجِ حقوقِ برابرِ زنان با مردان، ازجمله حق رأی برای زنان وداشتن پُست هایِ اجتماعی وسیاسی، موافقت کردند.
روزِجهانیِ زن، درکشورهایِ مختلفِ: (امریکا، کشورهای اوروپا وروسیه) با اختلافاتی(در۲۸ فوریه، آخرین شنبۀ فوریه، ۱۹مارس برابربا ۲۹ اسفند) برگزارمیشد تا در۱۹۱۴روزِ جهانیِ زنان، در ۸مارس برگزارشد، احتمالاً به این دلیل که آن روزیکشنبه بود. درحالِ حاضر، درهمه کشورها در ۸ مارس برگزارمی‌شود. درسال ۱۹۱۴برگزاریِ روزِ زن، درآلمان بحق رأی زنان، اختصاص یافت که البته زنانِ آلمانی تا سال ۱۹۱۸ این حق را بدست نیاوردند.
جالب اینکه در، ۱۹۱۷ تظاهراتی تحتِ عنوانِ روز بین‌المللی زن، درسَنت پترزبورگ، درآخرین پنجشنبۀ فوریۀ تقویم ژولیان(مصادف با ۸ مارس درگاه شماری میلادی کنونی) برپاشد که سرآغازِ انقلابِ فوریۀ (اکتبرتقویم ژولیان) روسیه بود.
دراین روز، زنان درسَنت پترزبورگ برای « نان وصلح » دراعتصابات، شرکت کردند وخواستارِ پایان دادن به: جنگ جهانی اول، کمبود مواد غذایی روسیه و ادامۀ حکومتِ استبدادیِ مطلقۀ تزاری شدند.
لئون تروتسکی می‌نویسد: ۲۳ فوریه (۸ مارس میلادی) روزِبین‌المللی زن بود وجلسات واقدامات پیش‌بینی شده بود ولی ما تصورنمی کردیم که این روزِ زن، انقلاب به پا می کند. اقدامات انقلابی پیش‌بینی میشدند اما زمان آنها مشخص نبود. برخلافِ دستورها، کارگرانِ نساجی درچندین کارخانه، کارشان را رهاکرده و نمایندگانشان را برای حمایت از تظاهرات فرستادند… که منجر به اعتصاب توده‌ها شد…همه به خیابان‌ها ریختند.
پس ازموفقیتِ انقلابِ اکتبربلشویکی، الکساندرا کولونتای و ولادی میرلنین، این روزرا دراتحادِ جماهیرِ شوروی، رسمی اعلام کردند. اما تا ۱۹۶۵ یک روزغیرتعطیل بود.
در ۸ می ۱۹۶۵ شورایِ عالیِ ریاستِ اتحادِ جماهیرِ شورویِ سابق،روزِ بین‌المللیِ زنان را، یک روزِتعطیل در اتحادِ جماهیرِ شوروی اعلام کرد.
درکشورهایِ غربی، روزِبین‌المللیِ زنان، اولین باربعدازسالِ ۱۹۷۷رسمیت یافت. دراین تاریخ، مجمعِ عمومیِ سازمانِ مللِ متحد،ازدولِ عضو دعوت کرد تا روزِ ۸ مارس را، به عنوانِ روزِ سازمانِمللِ متحد، برای حقوقِ زنان و صلحِ جهانی بنامند.
درطولِ جنگِ جهانیِ دوم بعضی ازکشورهایِ غربی، به این روز، بسببِمشارکتِ زنان درجنگ، وشکست فاشیسم ونازیسم هیتلری، تأکید کردند. خانم النورروزولت، مدیرِاعلامیۀ جهانیِ حقوقِ بشر،بزرگداشتِ وحدتِ جهانیِ زنان را درستونِ « روزمن » درسال ۱۹۴۴ستایش کرد.
برخلافِ نگاه تحقیرآمیزِرھبران دينى ادیانِ مردسالاربه زنان، فیلسوفِ خرافه ستیزدنیایِ اسلام، ابن رشدِ اندلسی، در قرنِ ششم هجری، باظهورِ سر آخوند:محمد غزالی، بدرستی انحطاطِ جوامعِ اسلامی را،دررابطه با سقوط موقعیت زن پیش بینی نمودکه اعتبارش را تاکنون حفظ کرده است! زیرا زنانِ تحقیرشده، دختران وپسران حقیر،ببارمیآورند!
درکشف و يا برداشتن حجابِ اجباری زنان درزمانِ رضا شاهِ پهلوی، همانندِ کلاه پهلوی وفرنگی گذاشتن بر سرمردان ايران، هیچ حقوقی به زنان ایران (در آزادی و برابری بامردان) تعلق نگرفت. براى اولين باردرزمانِ حکومتِ یکساله فرقۀ دموکراتِ آذربایجان(آذربایجان میلی حکومتی) زنان درایران رأی دادند۔
درموافقت نامۀ پانزده ماده ایِ مظفر فیروز(معاون سیاسی قوام السطنه نخست وزیر) باجعفر پیشه وری “باش وزیر” که نخست وزیرِمنتخبِ ایالتِ آذربایجان بود و ھمزمان در اين موافقت نامه وکالتِزنده یاد قاضی محمد شخص اول حکومت کوردستان(درمھاباد) را هم داشت (مادۀ سیزده)، پیشه وری بنا به(مادۀ نه) مبنى بر حق رأى زنان را شرکت درانتخابات دردورهای بعدی، به دولتِ قوام ورژیم پهلوی چنین تحمیل کرد ۔
با افتتاحِ مجلسِ پانزدهم، لایحۀ قانونیِ انتخابات را که رویِ اصلِ آزادیِ و دموکراسی، یعنی تامینِ رأیِ عمومی ومخفیِ مستقیم، متناسب ومتساوی، شاملِ نسوان: (بانوان)، هم باشد تنظیم و قبولِ آنرا بقیدِ فوریت، خواستار شود”. و میدانیم قبل ازآنکه مرکبِ این نوشته (۲۳خرداد ۱۳۲۵) خشک شود، هردو نهضت تبریزومهاباد را، (در۲۱ و ۲۴ آذرماه همان سال) به خاک وخون کشیدند و اعتماد و ھمبستگى ملی درایرانکثيرالملّه با انجمن ھاى ايالتى و ولايتى حاصل ازانقلاب مشروطيت مردما ایران عليه سیستم استبدادی قاجار را نابود ساختند.
اقدام محمد رضا شاه به رفراندم برای انقلابِ سفید، و اصلاحِ قانونِ انتخابات و احیاء قانون ایالتی وولایتی، مخالفتِ روح الله خمینی و حادثۀ پانزده خرداد۱۳۴۲ اتفاق افتاد، اما با وجود اين اتفاق، محمد رضاشاه هم حق رأی زنان و هم تصدیِ وزارت را برایِ آنان تأمین کرد. روی کارآمدنِ خمینی در بهمن ۱۳۵۷، جز به رسميت شناختن حق رأى مساوی زنان، رژیم ارتجاعیِ ولایتِ فقیهاش سعی کرده ومیکند تا تمام حقوقِ انسانیِ زنان را به نصفِ مرد تقلیل دهد: حقِ ارث، حق شهادت، حق قضاوت، حق اولاد، دیه خون و…
نشانه تمدن دریک جامعه، وجود ودرجۀ آزادی وبرابریِ انسانی زنان با مردان و رعایتِ حقوقِ کودکان است.
زنان به عنوان مادران، زبانِ مادری بکودکانِ خود می آموزند وآنها رابزرگ میکنند. آینده وسعادت ملت ھر جامعه، دردست زنان( مادران) آن جامعه است.
روز جھانی زن مبارک باد.
کنگرۀ ملیتهایِ ایرانِ فدرال
8 مارس 2020