بارها عبارت “اشغالگران ایران” را در اطلاق بر روحانیت حاکم در کشور از زبان طیف خاصی از مخالفان شنیده اید، برای آخرین بار ولیعهد سابق ایران رضا پهلوی در گفتگو با العربیه این عبارت را به کار برد. وقتی گفته شود که روحانیون اشغالگر هستند در واقع منظور این است که آنها ایرانی نیستند بلکه از سرزمینی دیگر آمده و ایران را اشغال کرده اند و نظر به اینکه خود را حامی اسلام می دانند و اسلام از سرزمین عرب برخاسته پس آنها می بایست بر اساس این خوانش “عرب های اشغالگر” باشند! در این صورت و با چنین نگرشی دم خروس عرب ستیزی از زیر قبای چنین باصطلاح آزادیخواهانی که مخالف حاکمیت هستند بیرون می زند. خیر آقایان مخالف، همه روحانیون ایرانی هستند حتی اگر برخی از آنان در کشور دیگری هم به دنیا آمده باشند، دقیقا مانند ایرانیانی که در اروپا، آمریکا و دیگر کشورها به دنیا آمده اند، هیچکدام از آنها از کشور دیگری و با اهداف آن کشور به قدرت نرسیده اند، بلکه آنها بخشی تاریخی از ساختار این کشور هستند و مخالف بودن با آنها این واقعیت را تغییر نمی دهد، روحانیت اگر آزادیخواه باشد و یا در شکل و شمایل دیکتاتورهای حاکم باشد کاملا ایرانی است، حتی اگر روحانیون را جنایتکار بدانید در این حالت جانیانی ایرانی هستند و این امر درباره حاکمان کشورهای دیگر هم مصداقیت دارد. هیچ تفسیر و توجیهی برای استخدام این عبارت وجود ندارد. عبارت های رسواتر دیگری هم مانند “دولت عربی” و “عرب های حاکم” را برای اطلاق بر طبقه حاکمه در ایران که اکثرا روحانی هستند بارها و بطور مکرر شنیده ایم که بار صراحت آن بیش از عبارت “اشغالگران” است و اوج عرب ستیزی در ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه طیف وسیعی از مخالفان را به خوبی و بدون دروغگویی برملا می کند. من نسبت به اطلاق عبارت “اشغالگران ایران” بر روحانیت کاملا حساسیت منطقی دارم مگر اینکه مشخص شود که به کارگیری آن به منظور عرب ستیزی نیست.
مسعود الفك