یکی از تاکتیک های رژیم های دیکتاتوری در مبارزه با مردم و نیروهای انقلابی و برای به انحراف کشاندن مبارزه آنها و خنثی نمودن پتانسیل مبارزاتی آنان ، مطرح کردن شعارها و موضوعاتی است که بتواند در عین اینکه شکل اعتراض نسبت به حاکمیت و یا جناحی از حاکمیت و یا ارگانی از حاکمیت باشد ، بتواند شعار و عمل اصلی روز نیروی اعتراض کننده و انقلابی را تحت الشعاع خود بگیرد . بدین شکل حکومت دیکتاتوری به اعتراضات و پتانسیل اعتراضی درکانال مورد خواست خود روانه می کند . این تاکتیک را بر عهده نیروهایی واگذار می کند که تا اندازه ای می توانند با مردم رابطه برقرار کنند . نیروهایی که یک وجه از اعتراضات مردم را و البته با تاخیر زیاد مطرح می کنند .
هدف از اینکار دفع نیروی پیشتاز مبارزاتی ، نیروی رادیکال و مبارز و جایگزین کردن نیرویی که دست پرورده و یا بشکلی از اشکال در کادر همان رژیم دیکتاتوری ” اعتراض ” می کند .
هدف از آن علاوه بر جایگزینی خط ” خودی ” بجای خط ” غیر خودی ” ، ” خنثی کردن ” انرژی و پتانسیل نیروی اعتراض کننده است .
بدنبال خیزش سراسری خلق های ایران ، که خلق عرب اهواز ، از پیشتازان آن بوده و البته در آینده هم خواهد بود ، و پس از دستگیری های گسترده نیروهای فعال خلق عرب اهواز ، فضای مبارزه جویانه و اکنده از خشم و نفرت علیه رژیم دیکتاتور مذهبی در میان تمامی اقشار جامعه و از آن جمله خلق عرب شکل گرفت . این فضای مبارزه جویانه که در مسیر قانونمند خود می بایستی در اشکال دیگری ، دستاوردهای خیز قیام را بچیند و در ادامه مبارزه خود از آنها استفاده کرده و بکار ببرد . که مهمترین آن اعتراض به دستگیرها و تشکیل کمپین های آزادی دستگیرشدگان است . اما در این میان از یکطرف بدلیل عدم رشد سازمان یافتگی در نیروهای داخل و خنثی بودن احزاب و تشکل های خارج از کشور ، تشکل ” هویت طلبان اصلاح طلب ” به سازماندهی این اعتراضات و البته در مسیر انحرافی پرداخت .
سوژه مورد نظر از زیر خاک ها بیرون کشیده شد و به مثابه ” مساله اصلی ” خلق عرب اهواز مطرح و در بوق و کرنا دمیده شد .
این سوژه چیست ؟ سوژه مربوط به دیالوگی است از فیلم جدید محمد حسین مهدویان است که در آن با چنین جمله ای مواجه می شویم ، ” وقتی بعثی ها سوسنگرد را گرفتند و اون بی ناموسی رو با دخترای شهر کردن .. ” سوژه مناسبی است ، چرا که با موضوع ” ناموس ” که در فرهنگ عربی جایگاه ویژه ای دارد ، سرو کار دارد ؛ و پس از آن سیل نوشته ها در اعتراض به این فیلم و این دیالوگ بوسیله افراد این هویت طلبان اصلاح طلب ردیف شد . و باز بدنبال آن کمپین جمع آوری اسامی معترضین برای ارسال به وزیر ارشاد حکومت دیکتاتوری راه افتاد .
در نظر بعضی از همین قماش ، این یک نوع مبارزه اعتراضی و مسالمت آمیز است و بایستی از همه اشکال مبارزه استفاده کرد . این خود یک نوع اعتراض است و می تواند مردم را حول یک موضوع اعتراضی بسیج کند ولو اینکه رژیم هم پشت آن باشد .
اما اگر به دقت نگاه کنیم ، خواهیم فهمید که این یک حرکت ضد مبارزاتی است و به نفع رژیم عمل می کند .
1- اول اینکه این رژیم ” ماهیت ضد عربی ” دارد . و تا زمانی که سر قدرت است این ماهیت عمل می کند . ویران کردن شهرها و روستاهای اهواز و در ابعاد کلان تر ، ویرانی کشورهای عربی ، ناشی از همین ماهیت است .
2- اگر بحث ” غیرت ناموسی ” در کار است ، بهتر است به زندانی شدن و زیر شکنجه قرار دادن زنان و دختران عرب اهوازی که سالهاست در زندان های رژیم دیکتاتوری همچون شیر مقاومت می کنند ، معترض شد . کمپین آزاد کردن ناموس های به زنجیر کشیده عرب اهوازی در زندان های رژیم ملایان راه بیاندازید .
3- بدنبال خیزش اولیه قیام سراسری ، خلق های ایران خط بطلانی بر تمام توهمات اصلاح طلبی در درون رژیم کشیدند و آنها را در یک جایگاه نشاندند و خواستار ” سرنگونی ” تمامیت آنها شدند . حال شما می خواهید در میان خلق ستمکشیده خلق عرب این ” توهم ” را مجددا به میان آورده و زنده کنید . این همان خط رژیم جنایتکار است .
در این میان البته تشکل های خلق عرب ساکت و نظاره گر این مسائل هستنند ، بی آنکه تلاشی برای خنثی کردن این توطئه انجام دهند . ما نباید بگذاریم ” جنبش اعتراضی ” که موتور محرک خیزش های سراسری است بوسیله افرادی مشکوک به بیراه کشانده شود . بهمین دلیل هم باید این تشکل مشکوک را افشاء کرد و هم اینکه از تمامی نیروهای مبارز خلق عرب خواست که جنبش اعتراضی برای آزاد سازی دستگیر شدگان قیام راه بیاندازند . باید بدانیم جهان در کنار ما است . رژیم زیر فشار کشورهای جهان برای آزاد کردن زندانیان دستگیر شده می باشد . به براه انداختن تیم های شعار نویسی و نوشتن شعار ” زندانی دستگیر شده آزاد باید گردد ” وحشت در دورن رژیم رو به سقوط بیافکنیم و از دستاوردهای قیام محافظت کنیم .
عبدالخالق جرفي