در کمتر از یک هفته ٢ فرمانده ارشد احزاب مخالف کُرد، از حزب دموکرات کردستان (حدک) و حزب دموکرات کردستان ایران (حدکا) در اقليم کردستان عراق ترور شدند.
در ٦ مارس ٢٠١٨، خودروی قادر قادری یکی از فرماندهان برجسته نظامی حزب دموکرات کردستان (حدک) بیش از بیست بار در سلیمانیه مورد هدف گلوله قرار گرفت.
٥ روز قبل از قتل قادری، یک فرمانده نظامی حزب دموکرات کردستان ایران (حدکا) همراه با پسرش در انفجار بمبی در اربیل کشته شد. هر دو حزب کُردی، جمهوری اسلامی ایران را متهم کردند. زيرا ايران دارای انگیزه و حضور قوی در اقليم کردستان است.
حسن شرفی، معاون حزب دموکرات کُردستان ايران (حدکا) در مصاحبه‌ای با کیهان لندن در مورد این موضوع اظهار داشت:
”از زمانی که نیروهای موسوم به حشدالشعبی در مناطقی چون کرکوک و خانقین مستقر شده‌اند، جمهوری اسلامی از آنها نیز برای فعالیت‌های تروریستی خود استفاده می‌کند. اختلاف بین مقامات اقلیم و دولت مرکزی بغداد، به دستاویزی برای گسترش فعالیت‌های جمهوری اسلامی در کردستان عراق تبدیل شده است”.
ایران دارای تاریخچه‌ای طولانی از ترور سیاسی است. کلمه از “اسيسن” در انگلیسی يا ترور سياسی از کلمه “حشاشين” برگرفته شده است، مى‌توان از حرکت اسماعيليه در قرن یازدهم میلادی به عنوان اولين گروهی که ترور سياسی را به صورت منظم بر عليه مخالفان خود و برای پيشبرد اهداف سياسی استفاده می‌کرد ياد کرد، اما در حال حاضر هیچ دولتى در خاورمیانه مانند ایران دست به ترور سياسى مخالفين خود نمی‌زند.
در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، حکومت ایران مخالفان خود را در داخل و خارج کشور ترور سياسى مى‌کرد.
ترور دکتر عبدالرحمن قاسملو يکى از خونين‌بارترين صحنه‌هاى ترور سياسى در خارج از کشور بود. وى در جولای ١٩٨٩ در وين به همراه عبدالله قادرى و فاضل رسول که استاد دانشگاه عراقى و واسطه گفتگو بين حزب دمکرات کردستان ایران و دولت جمهوری اسلامی بود به ضرب گلوله کشته شدند.
حادثه رستوران ميکانوس بدون شک يکى دیگر ازمشهورترین ترورها در تاریخ مدرن ایران است. در سال ١٩٩٢ صادق شرفکندی، که بعد از قاسملو دبیر کل حزب شده بود نيز همراه سه تن از رفقایش در یک حمله مافیايى در رستواران ميکانوس به قتل رسيد.
دولت ایران تحت فشارهای کشورهای غربی مجبور شد اقدامات تروریستی خود را علیه مخالفان در خارج از کشور را تا حدودى به حال تعلیق درآورد. با این حال، گزارش‌های اخیر تایید می‌کند که دولت ایران دوباره به عادت قبلی خود در زمینه حذف فیزیکی مخالفان خارج از مرزهای خود بازگشته است.
این البته ترورها فقط منحصر به مخالفان کُرد نیست. در سال ١٩٩١، شاپور بختیار نخست وزیر رژیم پیشین ایران در پاریس کشته شد. در آن سال حسین ماضی، دبیر کل “جبهه عربى براى آزادی الاحواز” نيز در بغداد به قتل رسيد.
در نوامبر ٢٠١٧ نيز احمد مولا نیسی، رهبر “جنبش نضال برای رهایی الاحواز” در مقابل خانه‌اش در لاهه، به ضرب گلوله کشته شد. در مصاحبه‌ای با “رویترز”، دختر وی “حوراء نيسى” اظهار داشت: “ما اينجا آمده‌ايم تا امنيت داشته باشيم ولى اينجا نيز احساس امنیت نمی‌کنيم. دولت‌های اروپایی باید بیشتر به فکر امنيت فعالان سياسى باشند.“
وجود فهرستی بلند بالا از ترورهای موفقیت‌آمیز حکومت ایران در ویکی‌پدیا نشان می‌دهد، که حذف فیزیکی مخالفان نظام استراتژی هميشگى رژيم بوده و هست.
شیما سیلاوی
al arabiya