نشین کردند، انفجارات اخیر در چابهار بلوچستان که ریشه در سیاست های ضد قومی و ضد بلوچی رژیم ایران دارد،بدون اینکه نفس حملات مورد حمایت قرار گیرد، گواه بر این حقیقت است که ظلم و ستم جاری بر ملیت های ایران مثل بلوچ، کورد،عرب اهوازی، ترک و ترکمن دامنه گسترده تری به خود میگیرد و سرکوب های حکومت نظامی،امنیتی ایران فقط به ازدیاد این برخوردها کمک خواهد کرد.
روزنامه لوموند با انعکاس خبر اعدام يازده تن در زاهدان به جرم محاربه با خدا که جمهوری اسلامی ایران آنان را اعضای گروه جندالله اعلام کرده است می نويسد تنش های قومی در ايران در سال های اخير بيش از هر زمان، شدت گرفته است.
فرانچسکو باستاگلی در نامه ای به اينترنشنال هرالد تريبون در واکنش به افزايش خشونت های قومی در ايـــران نوشته است دولت جمهوری اسلامی بلافاصله بعد از بمبگذاری مرگبار چهارشنبه گذشته، انگشت اتهام را به سوی آمريکا نشانه گرفت و گفت ايالات متحده پس از تحريم اقتصادی، دست به کار حمله به ايران شده است. نويسنده که در سال های۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ نماينده ويژه و مسؤل هماهنگی امور ايران در سازمان ملل متحد بوده است يادآوری می کند که در سال های اخير، استان های مرزی کردستان، سيستان و بلوچستان و اهواز (خوزستان) که ساکنانشان را اقليت های قومی و مذهبی تشکيل می دهند، همزمان صحنه خشونت های روز افزون بوده اند. اما به گواهی تاريخ دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی برای رسيدن به هدف های کوتاه مدت سياسی می تواند اوضاع را به سرعت از کنترل خارج کند..
اما مقاله ای در ستون نظرات وال استريت جورنال، ريچارد هاس نوشته است در اين زمان که تهديد جمهوری اسلامی و دولت کره شمالی بسيار نزديک و ملموس است، ادامه حضور ارتش آمريکا در افغانستان و پاکستان، به خطرات و هزينه هايش نمی ارزد، و واشنگتن بايد در سياست خود در اين زمينه، بازنگری کند.
در همين حال واشنگتن پست می نويسد در نزديکی سفارت آمريکا در منطقه سبز بغداد که بزرگترين سفارت ايالات متحده در جهان است، مغازه هايی برای فروش بستنی و ديگر فرآورده های ايرانی در دست احداث است. اين روزنامه اشاره می کند که همزمان با خروج تدريجی نيروهای آمريکا از عراق، شاهد کسادی و تعطيلی کار اغذيه فروشی های آمريکايی و جايگزينی رقيب ايرانی هستيم که با اين حربه می خواهد جای پای خود را در عراق محکم کند
.
ناظران داخلی و فعالین قومی اتنیکی بر این عقیده هستند که برداشتن سوبسیدها از روی سوخت و مواد غذایی تنش را در مناطق قومی و ملی که فقیر تر از شهرهای مرکزی ایران هستند، را افزایش خواهد داد و در اینده نزدیک شاهد اعتراضات مردمی و سرکوب رژیم تهران خواهیم بود.