مقاله آقای اردبرینک پس از ترجمه بازتاب گسترده‌ای در مطبوعات جهان عرب داشت. ترجمه زیر برگرفته از روزنامه “العرب” قطر است.
روزنامه نگاران و فعالان سیاسی که پس از روی کار آمدن احمدی نژاد در سال ۲۰۰۹ بازداشت شده‌اند، در نامه‌های ارسالی خود از شدت شکنجه در زندان ما را آگاه می‌سازند. آنها همواره از مسئولین کشور انتقاد می‌کنند و خواستار ادامه اعتراضات مردمی هستند. مسئولان دولتی ورسانه‌های هم صدای آنها می‌گویند این انتقادات امنیت ملی را تهدید می‌کند. آنها خواستار برخورد قضایی با منتقدین هستند.
در این میان عبدالله مومنی از فعالان سیاسی دانشجویی در نامه‌ای مفصل از چگونگی شکنجه در زندان می‌نویسد. درنامه مومنی که در یک سایت وابسته به یک گروه مدافع حقوق بشر منتشر شده، آمده است: بازجویان هفته‌ها او را در یک سلول شبیه به قبر نگه داشته‌اند. با وحشی گری تمام دهها بار مورد ضرب وشتم وقرار گرفته است .
عبدالله مومنی ۳۴ ساله در نامه خود آورده است او مجبور به اعتراف به کارهای ناکرده شده است. او یاد آور شده است که تمامی این امور در چارچوب حکومت دینی و با توجیه حفظ نظام صورت می‌گیرد.این فعال سیاسی خواستار تشکیل یک کمیته واقعی برای تحقیق در مورد شیوه برخورد بازجویان با متهمان شده است.
مومنی گفته است، مسئولان جمهوری اسلامی در اجرای قانون و آزمون عدالت، اخلاق وانسانیت شکست خوردند. گروه‌های فعال در امور حقوق بشر می‌گویند عبدالله مومنی از جمله زندانیان آزادی بیان است. فعالان حقوق بشر اعلام کرده‌اند، تعداد پانصد زندانی آزادی بیان در ایران وجود دارند که بیشتر آنها پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ بازداشت شده‌اند.
تعداد زیادی از بازداشت شدگان پس از انتخابات اخیر در محاکمه‌های گروهی اعتراف کردند که آنها بخشی ازتوطئه غرب بر ضد جمهوری اسلامی هستند. اعتراف کنندگان گفتند هدف از این توطئه غرب، سرنگونی دولت جمهوری اسلامی است.
پس از این محاکمه‌ها بسیاری از آنان اعلام کردند که با اجبار از آنها اعتراف گرفته شده است.در این زمینه احکام زندان بلند مدت برای بسیاری از فعالان از جمله برای عبدالله مومنی صادر گردید. در همین راستا دولت امریکا در هفته اخیر اقدام به تحریم تعدادی از مسئولان بلند پایه ایران کرد.
تحریم شدگان از جمله مسئولان وآمران بازداشت‌های خودسرانه، قتل، شکنجه و ضرب وشتم شهروندان در جریان اعتراضات به نتیجه انتخابات اخیر هستند.
از سوی دیگرانتشار نامه‌های زندانیان سیاسی در رسانه‌های مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از کشور خشم مسئولان جمهوری اسلامی را در برداشت. در این زمینه عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران در گفتگو با خبرگزاری دولتی ایران گفت “زندان‌ها تبدیل به مراکزی برای صدور بیانیه‌ها و اطلاعیه‌ها شده است، در کجای جهان چنین اتفاقی می‌افتد.”
از چگونگی خروج دهها نامه زندانیانی که در اوین بازداشت هستند، اطلاعی در دست نیست. خانواده‌ها و دوستان زندانیان معتقدند که راه و روشی که زندانیان در مبارزه خود پیش گرفته‌اند کاملا درست است. در این زمینه درگیری‌های سیاسی در سطوح بالای کشور بین قوه قضائیه و دولت رخ داد. این درگیری‌ها بیشتر درباره آزادی خانم سارا شورد و همچنین درمورد زنی که به دلیل اتهام به زنا (سکینه محمدی آشتیانی) بازداشت شده بود، نمود بیشتری یافت.هر چند این محاکمات به صورت کاملا سری صورت گرفت.
عیسی سحر خیز روزنامه نگاری که محاکمه او نیز به صورت سری انجام گرفته است. در دفاعیه و سایر مدارکی که ارائه داد آمده است بازداشت کنندگان بسیار خودسرانه با او برخورد کرده‌اند.
سحر خیز در دفاعیات خود گفته است در سال ۲۰۰۴ نیز از سوی غلامحسین محسنی اژه‌ای مورد ضرب قرار گرفته است. این روزنامه نگار در آن زمان بر ضد محسنی اژه‌ای شکایتی تقدیم دادگاه کرد است اما شکایت او با بی‌توجهی مسئولین قضایی مواجه گردید.
سحر خیز ادامه می‌دهد که پس از این حادثه محسنی اژه‌ای بر ضد وی شکایت کرد و به بازداشت طولانی مدت او انجامید .سحر خیز گفته است به اتهام توهین به علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی به مدت سه سال زندان و پنج سال محرومیت از فعالیت‌های سیاسی و مطبوعاتی محکوم شده است.
غلامحسین محسنی اژه‌ای اکنون دادستان کل کشور است. سحر خیز اخیرا در گفتگو با یک سایت خبری ایرانی گفته است که تقاضای استیناف نخواهد کرد. چرا که نمی‌خواهد بخشی از این قایم موشک بازی رژیم باشد.