اکنون ما در چه نقطه ای از قیام هستیم و وظائف اولیه ما چه می باشد ؟
شاید تصور شود که قیام سرکوب شده است و باید به تحولات بعدی نگریست اما اینگونه نیست . این خیزش اولیه یک قیام سراسری برای سرنگونی است . بهمین دلیل باید تدارک خیزش های بعدی را کرد . خیزش های بعدی روی همین خیز اول سوار هستند و مطمئنا با همین شعارها پیش خواهند رفت . شعار ” نان و آزادی ” . آزادی از قید حکومت دیکتاتوری مذهبی که جز ورشکستگی در همه زمینه ها چیزی به ارمغان نیاورده و در آینده نیز ناتوان از حل کوچکترین مساله اقتصادی و سیاسی در این کشور است . خلق های ایران نشان دادند که با کوچکترین زمینه مناسب ، وارد صحنه خواهند شد و بهای آنرا هم خواهند پرداخت .
شکی نیست که این قیام مراحل خاص خود را باید طی کند و در خیز اول خود نشان داد که ” مانور سرنگونی ” را بخوبی به انجام رسانده است . جمهوری اسلامی با بحران هایی دست به گریبان است که قادر به حل هیچکدام از آنها نیست . بحران های اقتصادی و معیشتی که طبقه محروم جامعه را به انفجار رسانده است . بحران های اجتماعی ، زیست محیطی ، بحران در روابط خارجی و جنگ درون طبقه و هیات حاکمه که هیچ راه گریزی ولو با یک جراحی دیگر و قربانی کردن تعدادی از نزدیک ترین مجریان خود ، راه به جایی نخواهد برد . جمهوری اسلامی برای حل بحران های خود به کلان میلیارد دلار نیازمند است . رفتن برای حل هر بحرانی ، بحران دیگری را سر باز خواهد کرد . جمهوری اسلامی فقط با اتکاء به نیروی سرکوب خود به ادامه حیات ننگین خود ادامه می دهد .
ما در چه نقطه ای از تحولات بسر می بریم ؟
در این قیام طبقه محروم و حاشیه نشیان شهری به صحنه آمدند و طبقه متوسط وارد میدان نشد . این به معنی خنثی بودن این طبقه نیست . طبقه متوسط بر اساس ماهیت محاسبه گرانه خود ، منتظر گسترش و استمرار این قیام بود . این قیام البته نتوانست به سایر اقشار گسترش پیدا کند و بهمین دلیل نتوانست استمرار پیدا کند ، اما زندگی و معیشت نابود شده بار دیگر این دو طبقه را نه در پشت سر هم ، که در کنار هم به میدان خواهد کشانید .
خیزش اولیه قیام توانست بسرعت شعارهای اصلی خود را پیدا کرده و شعارهای انحرافی را بزداید . این هوشیاری نیروهای رهبری کننده قیام در داخل نشان داد که می توانند فارغ از هر اسم و ایسمی ، مسیرشان را پیدا کرده و به پیش ببرند .
قیام توانست بازیها و فریب های جناحی را بسوزاند و فریبکاران اصلاح طلب و پاسداران سیاسی آنها در خارج از کشور را از صحنه خارج سازند . این مهمترین پیروزی این مرحله از قیام است .
قیام توانست بسرعت افکار جهانی را با خود همراه سازد و این در تداوم قیام در مراحل بعدی نقش مهمی را بازی خواهد کرد .
نقطه اکنون ما دفاع از این دستاوردها می باشد . دستاوردهایی که با خون چندین شهید و دستگیری هزاران قهرمان حاصل شده است . این دستاوردها را چگونه محافظت کرده و برای مرحله بعدی قیام بکار بگیریم .
1- جمهوری اسلامی با دستگیری هزاران نفر ، تلاش دارد ، رعب و وحشت شکسته شده را مجددا حاکم کند . دستگیر شدگان را باید یاری داد . باید در وهله اول خانواده ها را تشویق نمود که برای نجات جان فرزندانشان به مراکز نگهداری آنها دسته جمعی مراجعه کنند و جویای حال فرزندان خود شوند . زندانی که بدون مراجعه کننده باشد ، براحتی سربه نیست می شود . سران جمهوری اسلامی زیر فشار جامعه جهانی برای حفظ جان زندانیان دستگیر شده هستند و این به ما و خانواده های زندانیان امکان می دهد ، بدون ترس و واهمه بطور دستجمعی به حمایت از فرزندان دستگیر شده بشتابند . هر گونه کوتاهی در این امر چه بسا جان فرزندانشان را با خطر شکنجه و مرگ مواجه سازد .
2- اکنون شعار نویسی و پخش تراکت باید برنامه اصلی فعالین باشد . تمام در و دیوارهای شهر و محلات را با شعارهای آزادی زندانی سیاسی پر نمایید .
3- و در آخر وظیفه اصلی نیروهای فعال در داخل ، تشکیل مجموعه ها و تیم های رهبری کننده در صحنه مرحله بعدی است . هیچ کاری مهمتر و واجب تر از این نیست . پرداختن به هر کار دیگری وقت تلف کردن است .
عبدالخالق جرفي