روز پنج‌شنبه 22 سپتامبر 2016، روز بازگشایی مدارس است و کودکان اهوازی در حالی به کلاس‌های درس فارسی رفتند که از تحصیل به زبان مادری محروم‌اند. در همین راستا آنها کمپین تحصیل به زبان مادری حق من است (#الدراسة_بلغة_الأم_حقي) به معنى ” آموزش به زبان مادرى حق من است”را به راه انداخته و خواستار تحصیل به زبان مادری که یک حق انسانی است، شدند و در روزهای گذشته عکس‌ها و تصاویر ویدیویی فراوانی در قالب کمپین #الدراسة_بلغة_الأم_حقي در شبکه‌های مجازی منتشر کردند.
سازمان حقوق بشر اهواز بر این باور است که حقوق انسانی و قانونی کودکان ملت عرب اهواز و دیگر ملیت‌های غیرفارس در ایران نقض شده و نادیده گرفته می‌شود. مسئولان ایرانی با ممانعت از آموزش به زبان مادری قطعنامه شماره (30 C/DR.35 ( که از سوی سازمان یونسکو در نوامبر 1999 به تصویب رسید، را نقض می‌کنند. این قطعنامه همه کشورهای عضو را ملزم به تدریس زبان مادری کرده و آنها را به تلاش برای محافظت از زبان وفرهنگ ملت‌ها و اقلیت‌های تحت سلطه خود، وا می‌دارد. حکومت ایران همچنین پیمان بین‌المللی صادره در 16 می 2007 که مجمع عمومی سازمان در قطعنامه A/RES/61/266 کشورهای عضو را به محافظت از زبان‌های همه ملت‌ها تشویق می‌کند، زیر پا نهاده است. در همان قطعنامه، مجمع عمومی سازمان ملل سال 2008 را با هدف تحکیم وحدت در چهارچوب تنوع و ترویج درک چندزبانگی و چندفرهنگی، سال جهانی زبان نامگذاری کرد.
علیرغم اینکه زبان فارسی، زبان یکی از ملیت‌ها در ایران است، لیکن با توجه به سیاست‌های نژادپرستانه به ابزاری ایدئولوژیک برای نبرد با سایر زبان‌ها و نابودی هویت‌های قومی ملت‌های غیر فارس، از طریق فارسیزاسیون و بیگانه‌سازی فرهنگی مبدل شد.
در حالی که از وظایف دولت‌ها، برآورده کردن این مطالبه قانونی، انسانی و اساسی مردم است، برخی نهادهای شوونیست و در راس آنها فرهنگستان ادبیات و زبان فارسی، تلاش می‌کنند، مانع تدریس زبان مادری در مدارس شوند، به این بهانه که این امر در آینده زبان فارسی را تضعیف می‌کند. این موضوع نشان می‌دهد که ملی‌گرایان و اسلام‌گرایان افراطی در نظام جمهوری اسلامی، تلاش می‌کنند از طریق این گفتمان دگرملت‌ستیز، مانع استیفای حقوق انسانی و طبیعی کودکان برای آموختن زبان مادری‌شان شوند.
سازمان حقوق بشر اهواز خواهان عمل به همه قوانین و پیمان‌های بین‌المللی درباره حق ملت عرب اهواز و دیگر ملت‌های غیرفارس در ایران برای تحصیل به زبان مادری است. این حق در بسیاری از پیمان‌های بین‌المللی و به ویژه بندهای سوم و چهارم ماده چهارم اعلامیه شماره 47/135 حقوق افراد اقلیت‌های قومی، زبانی و دینی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل و ماده 30 حقوق کودکان از سوی کمیته کودکان و ماده 27 پیمان بین‌المللی حقوق سیاسی و شهروندی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل در 16 دسامبر 1946 تصریح شده است.
حکومت ایران به عنوان یکی از امضاکنندگان همه قوانین و پیمان‌های فوق، مکلف به اجرای بدون قید و بند آنهاست و همچنین باید به 37 سال عمل نكردن به ماده 15 قانون اساسی ایران که حق تحصیل به زبان مادری را برای همه ملت‌های غیرفارس در ایران تضمین می‌کند، پایان دهد.
سازمان حقوق بشر اهواز
23 سپتامبر 2016
http://www.ahwazhumanrights.org/…/se…/19/2016-09-25-12-50-20