ارتش و ژنرال های با قدرت ان کشور اداره میشود، پی در پی در جهت نوسازی کلاهک های اتمی و برد موشکی خود میکوشد، این تلاش
برای ان است که فشارهای خارجی و بخصوص غرب بر پاکستان را که متهم به حمایت از تروریسم است، را خنثی کند، اما مسئله درگیری های سیاسی و مرزی با هند و تفوق برتری اقتصادی و نظامی هند هم یکی از علل این سیاست مخرب اتمی است، اما مشکل و خطر در جای
دیگر است. مشکل بنیاد گران اسلامی تحت حمایت اس ای اس یعنی سازمان اطلاعات ارتش پاکستان است که حلقه ایی غیر قابل نفوذ و جدا از همه ارکان کشور عمل میکند و مذهبیون و بنیادگران را زیر چتر حمایتی خود دارد.. صدای المان مینویسد
پاکستان مدام زرادخانه اتمی خود را گسترش می‌دهد. بزرگترین کابوس امریکا و غرب این است که بنیادگرایان مسلمان به سلاح هسته‌ای دست یابند. این نگرانی از زمان کشته شدن بن لادن، رهبر شبکه القاعده، جدی‌تر شده است.
بزرگترین نگرانی امریکا که خود را با تروریسم در حال جنگ می‌بیند، این است که “جهادگران” به بمب هسته‌ای دست یابند. حتی یک انفجار محدود هسته‌ای در یکی از کشورهای غربی می‌تواند فاجعه‌ای به مراتب بزرگتر از یازدهم سپتامبر به وجود آورد. به نظر کارشناسان و دولتمردان امریکای این خطر امروز از گذشته بیشتر شده است.
سکونت چند ساله اسامه بن لادن، سرکرده تروریست‌های جهادی، در هرحال نشان‌دهنده ضعف نیروی امنیتی پاکستان یا آلودگی آن است. آیا چنین نیرویی می‌تواند از زرادخانه هسته‌ای این کشور، که روز به روز بزرگتر میشود، محافظت کند؟ تردید مقامات امریکایی در این جهت بیشتر شده است.
دولت پاکستان، بی‌توجه به نگرانی جامعه بین‌المللی، همچنان در حال گسترش زرادخانه هسته‌ای خود است. در ۱۹ آوریل گذشته ارتش این کشور موشک زمین به زمین تازه‌ای (موشک شماره ۹ از سری هتف یا نصر) را به آزمایش گذاشت. فرماندهی ارتش با افتخار اعلام کرد که این موشک “کلاهک هسته‌ای را به طور دقیق به هدف می‌رساند”.
کارشناسان امریکایی اعتقاد دارند که امروزه هیچ کشوری به سرعت پاکستان زرادخانه اتمی خود را گسترش نمی‌دهد. این کشور به زودی جای فرانسه را در مقام چهارم جهانی خواهد گرفت، که گفته میشود حدود ۲۹۰ کلاهک هسته‌ای دارد.
دولت امریکا هم از توسعه اتمی پاکستان و هم از ناپی‌گیری مقامات این کشور در مبارزه با تروریسم ناخرسند است. سناتور جان کری، از مشاوران اصلی باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده، که از پاکستان دیدار میکند، به روشنی گفته است که پاکستان برای دریافت کمک‌های میلیاردی امریکا، باید تحولاتی را در این دو زمینه نشان دهد.
زرادخانه “آسیب‌پذیر”
نگرانی ایالات متحده این است که جهادگران بتوانند به آزمایشگاه‌ها یا نیروگاه‌های هسته‌ای راه یابند و مواد مورد نیاز را برای سرهم‌بندی “بمب کثیف” به دست آورند. مقامات پاکستان اطمینان می‌دهند که از مؤسسات هسته‌ای کشور به خوبی محافظت میشود، اما منابع اطلاعاتی امریکا از این امر مطمئن نیستند.
مقامات پاکستانی اذعان دارند که هماکنون حدود ۲۰۰۰ نفر از “اسرار حساس” اتمی باخبر هستند. در صنایع هسته‌ای پاکستان حدود ۷۰ هزار نفر مشغول به کار هستند.
با گسترش فعالیت هسته‌ای پاکستان، خطر امنیتی هم بیشتر میشود. پاکستان در حال حاضر با جدیت سرگرم تولید پلوتونیوم است، که هم برای تولید جنگ‌افزارهای مدرن به کار می‌رود و هم برای ساخت بمب هیدروژنی. پاکستان در سال ۲۰۱۰ دومین نیروگاه آب سنگین خود را به راه انداخت. در منطقه خوشاب در شمال غربی کشور دو نیروگاه دیگر در دست تکمیل است.
سیاست ضدهندی
پاکستان سیاست هسته‌ای خود را در رقابت خصمانه با همسایه و دشمن دیرین خود هند توجیه میکند و بر آن است که برتری نظامی خود را حفظ کند. این در حالی است که از توان و مقاصد نظامی هند گزارش روشنی به افکار عمومی داده نمی‌شود. هند بیشتر به تنش‌زدایی با همسایه خود تمایل نشان داده است. برای نمونه پس از ضربات تروریستی در بمبئی به سال ۲۰۰۸ از جانب هند نشانی از تعرض نظامی علیه پاکستان دیده نشد.
اما نه تنها مقامات کشوری و لشکری پاکستان بر طبل وحشت از هند می‌کوبند، بلکه نیروهای بنیادگرا نیز به این تبلیغات دامن می‌زنند. آنها در آرزوی رویارویی نظامی دو کشور، حتی در میزان محدود، هستند. در صورتی که چنین برخوردی پیش بیاید، شانس آنها برای دستیابی به مواد هسته‌ای افزایش می یابد. به ویژه هنگام حمل و نقل تجهیزات اتمی است که تروریست‌ها می‌توانند از فرصت استفاده کنند.