.
این تازه ترین پیام محرمانه دیپلماتیک دولت آمریکا در ارتباط با ایران است که سایت افشاگر ویکی لیکس منتشر می کند. انتشار این اسناد که طیف وسیعی از مکاتبات دیپلماتیک آمریکا را در بر می گیرد خشم واشنگتن را برانگیخته است.
در این مکاتبه به تاریخ نوامبر سال 2009، احمد داوود اغلو وزیر خارجه ترکیه سال گذشته در ملاقاتی با یک فرستاده ارشد آمریکا گفت که آقای احمدی نژاد در ارتباط با توافق با قدرت ها بر سر مبادله سوخت اتمی “با مشکلات جدی داخلی” روبروست.
ایران در پاییز سال 2009 در جریان مذاکراتی در ژنو بر سر کلیات مبادله بخش اعظم اورانیوم غنی شده اش (با غلظت پایین) با اعضای گروه 1+5 به توافق رسید اما بعدا گفت که نمی تواند جزئیات آن را بپذیرد.
اشاره پیام دیپلماتیک آمریکا به آن موافقتنامه است. البته آقای احمدی نژاد چند ماه پس از آن توافق در یک کنفرانس خبری به تلویح به فشارهای داخلی برای رد آن اشاره کرده بود.
براساس این مکاتبه دیپلماتیک، تندروها در تهران تن دادن به آن موافقتنامه را “عملا یک شکست” می دانستند.
براساس آن موافقتنامه قرار بود ایران سوخت اتمی را تحویل روسیه دهد تا پس از غنی سازی بیشتر به فرانسه ارسال و به میله های سوختی مورد نیاز راکتور پژوهشی تهران بدل شود.
ایران و قدرت ها که هنوز در این مورد به توافق نرسیده اند اخیرا بار دیگر در ژنو دیدار کردند. در این دیدار تنها برای برگزاری نشستی مجدد در ماه جاری در ترکیه توافق شد.
ایران بعدا برای مبادله سوخت، به توافق مشابهی با کشورهای ترکیه و برزیل دست یافت که مورد قبول گروه 1+5 قرار نگرفت و هرگز اجرا نشد.
براساس این پیام دیپلماتیک، در اواخل سال 2009، احمد داوود اغلو به فیلیپ گوردون دستیار وزیر خارجه آمریکا که از ترکیه دیدار می کرد گفت که دولت ایران مایل به دست یافتن به نوعی توافق برای مبادله سوخت اتمی است، اما آقای احمدی نژاد با “فشارهای فوق العاده” در داخل روبرو است.
از آقای داوود اغلو نقل قول شد که آن طرح “از سوی بعضی محافل در ایران عملا به عنوان یک شکست تلقی شد”.
در این مکاتبه آمده است که مقام های ترکیه از محمود احمدی نژاد پرسیده بودند که آیا “مشکل اصلی ایرانی ها با آن روانی نیست؟” و آقای احمدی نژاد پاسخ داده بود که “بله” و اینکه “ایرانی ها با پیشنهاد موافق هستند اما باید برداشت عمومی از آن را مدیریت کنند.”
براساس آن گزارش مقام های ترکیه محمود احمدی نژاد را چهره ای “انعطاف پذیرتر” از سایرین در داخل دولت ایران می دانستند.
در ماه ژوئن سال گذشته یعنی چند ماه پس از آنکه ایران از توافق برای مبادله سوخت با قدرت ها بازماند – و علی رغم دستیابی به معامله ای با ترکیه و برزیل – شورای امنیت سازمان ملل تحریم های تازه ای را در ارتباط با برنامه اتمی ایران بر آن کشور اعمال کرد.
ایران برخلاف سوءظن گروه 1+5 در مورد احتمال نظامی بودن اهداف برنامه اتمی اش می گوید آن را برای تولید انرژی می خواهد، نه کاربردهای غیرصلح آمیز.