شرکت اعضاء خود در لندن برگزار و در پایان اجلاس خود بر اصول زیر بعنوان بيانيه پایانی اجلاس سالانه کنگره تاکید نمود:
ایران بعنوان کشوری که همچون پلی میان دودریا قرارگرفته است، درتمام طول تاریخ خود، محل مهاجرت یا هجوم فاتحان مختلف قرارگرفته، وبنا براین، محل همزیستی فرهنگهای وملیتهای گوناگون بوده ومی باشد.
توجه به اَشکال حکومت دراین کشور، ما را با« حکومت فدرال سنتی » که بنام « شاهنشاهی » یا
« ممالکِ محروسۀ ایران »: درمقابل « پادشاهی »: ( حکومت متمرکز )، و « هرکه شاهی »: ( خان خانی ) ،همچون سابقۀ تاریخی طولانی « فدرالیسم سُنّتی » در کشورایران آشنا می سازد.
تلاش عموم مردمان مناطق ایران برای رسیدن به دموکراسی ( آزادی و برابری ) وایجاد دولت مدرن، به« انقلاب مشروطیت » منجرشد، که درقانون اساسی آن به « قوانین ایالتی – ولایتی » و« مجلس های محلی » تأکید شده بود. اوضاع بعد ازجنگ اول جهانی، موجب شکستِ « انقلاب مشروطیت »، واستقرارسیستم دیکتاتوری درکشور شد. مبارزۀ جداگانۀ ملیتها درشرایط بعد از جنگ دوم جهانی نیز، به سرکوب و شکست منتهی شد. ادامۀ تلاشها منجر به انقلاب ( ٢٢ بهمن ١٣٥٧ ) شد که بعلت تداوم سیستم تمرکزگرا، رژیم تمامیت خواه ولایت فقیه، برقرارگردید.
« کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » با درس آموزی ازهمۀ این تجربه های تلخ تاریخی، برمبنای منشور جهانی حقوق بشر، دموکراسی ( آزادی های قانونی و برابری جنسی ، فردی و جمعی )، با تأکید بر جدائی دین از حکومت ( سکولاریسم ) و« فدرالیسم »، تشکیل شده است.
« کنگرۀملیتهای ایران فدرال » معتقداستکه برقراری نظام « فدرالیسم دموکراتیک »، همانندِکشورقدیمی وهمسایۀ هند، درکشورایران، « براساس معیارهای ملی و جعرافیائی، تنها مکانیزم سیاسی – اجتماعی قابل دوام، بمنظور اِعمال ارادۀ سیاسی همۀ ملیتها، درچهار چوب ایرانی آزاد ومتحد خواهد بود ».
طرفداران رژیم انحصارطلب، آزادی کُش وبرابری ستیز، قبلی وفعلی، از زمان تشکیل « کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » تاکنون، سعی در« جدائی خواه » جلوه دادن آن و فدرالیسم، درافکارعمومی هموطنان داشته ودارند، درحالیکه « فدرالیسم » برای اتحادِ خود- خواستۀ ملیتها باهمدیگر، بوجود آمده است، وتنها انحصارطلبی، آزادی کُشی وبرابری ستیزی، و فقرو بیعدالتی است که به تجزیه طلبی دامن زده و میزند.
« کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » براین باوراست که ساکنان کشورمان دربرابرغیرایرانیها، درانتساب به سرزمین ایران، بدرستی بنام ملت ایران و نیزایرانی نامیده می شوند، ولی درداخل کشورایران، بنام ملیتهای هفتگانه ( بلوچ ، ترک آذربایجانی، ترکمن، عرب، فارس، کُرد و لُر ) و اقوام دیگرنام دارند، همچنانکه درداخل هرملیت، بنام شهر و روستای شان، ودرهرشهری نیزبا نام محله هایشان مشخص می شوند، ولی انحصار طلبان دو رژیم فعلی و قبلی، با برخوردهای نژاد پرستانه، سعی درانکارهویت ملیتها، ونفی برابری حقوقی شان داشته و دارند.
« کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » که به حل « صلح آمیزوانسانی » اختلافات موجود میان ملتها وملیتها وهمزیستی انسانی ودوستانۀ آنهامعتقد است، با توجه به موقعیت ژئوپلتیک کشورایران واینکه هریک از ملیتهای هفتگانه که درسرزمین خوداکثریت اند، درآنسوی مرزهای سیاسی ایران، همزبانان وفامیل های ترکهای آذربایجانی، کُردها، لُرها، عرب ها، بلوچ ها، فارسها وترکمن ها، بصورت کشورهای مستقل یا فدرال زندگی می کنند، استقرارسیستم فدرال درایران، زمینه را برای ایجادِاتحاد کشورهای منطقه که تصادفاً ایران درمرکزآن قراردارد، فراهم می کنند وبرخلاف تنگ نظری های دشمنان « فدرالیسم »، باعث شکوفائی فرهنگی
و اجتماعی و اقتصادی کشورهای منطقه خواهد بود.
« کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » با توجه به عصرادغام سرمایه ها ( گلوبالیزاسیون ) و کم رنگ شدن مرزها، معتقد است که: ازیکسو بایستی اختلافات موجود درون جریانهای سیاسی تک تک ملیتها، و نیز ناهمسازی های میان ملیت ها درایران، با توجه به اصل حقوق بشرو دموکراسی: ( آزادی، برابری و سکولاریسم ) نقطۀ پایان گذاشت. ازسوی دیگرزمینۀ نزدیکی و دوستی با همسایگان و دیگرکشورها را، براساس اصل احترام متقابل، همزیستی و مدارا فراهم ساخت.
« کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال » با اعتقاد راسخ به منشورجهانی حقوق بشر، دموکراسی: ( آزادی و برابری جنسی، فردی و جمعی )، و با تأکید بر جدائی دین از حکومت ( سکولاریسم ) و « فدرالیسم »، دست دوستی بسوی همۀ نیروها ی آزاد یخواه و مخالف تبعیض، که به برندازی ولایت فقیه و جمهوری اسلامی معتقدند، درازمی کند ومعتقد استکه تنها درآزادی وبرابریِ ( جنسی، فردی و جمعی ) و در جدائی دین ازحکومت و« فدرالیسم » است که میتوان ایران را با ارادۀ خود خواستۀ ملیتهای ایران حفظ وآباد کرد.
کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال
10 دسامبر 2010