آقای احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، سه شنبه ۹ آذر ۱۳۸۹ در مراسم بزرگداشت اولین سالگرد درگذشت علی کردان، وزیر سابق کشور، استیضاح آقای کردان را توطئه ای “به کمک استعمار پیر” خواند.
علی مطهری، که طراح اصلی استیضاح علی کردان در سال ۱۳۸۷ بود، در واکنش به این سخنان آقای احمدی نژاد گفت: “اینکه رئیس جمهور جریان استیضاح آقای کردان را یک توطئه به کمک استعمار پیر انگلیس معرفی کرده اند، علاوه بر توهین به نمایندگان مجلس، خلاف واقع است.”
علی کردان در آبان ماه سال ۱۳۸۷ و در حالی که تنها ۳ ماه از انتخابش به وزارت کشور می گذشت، به دلیل استفاده از مدرک دکترای جعلی دانشگاه آکسفورد انگلستان استیضاح شد و نتوانست از مجلس رای اعتماد مجدد بگیرد و از کار برکنار شد.
علی مطهری می گوید پیش از طرح استیضاح در مجلس، محمود احمدی نژاد برای پس گرفتن طرح استیضاح با او ملاقات کرده و در آن دیدار علی اکبر هاشمی رفسنجانی و احمد توکلی را طراح اصلی “توطئه” استیضاح خوانده است.
به گفته آقای مطهری، او همان زمان به آقای احمدی نژاد گفته است که استیضاح طرح خود او بوده و آقایان هاشمی و توکلی هنوز از این طرح خبر ندارند.
علی مطهری درباره مذاکره خود با آقای احمدی نژاد می گوید: “به رئیس جمهور گفتم بهتر است خود شما آقای کردان را از وزارت کشور به معاونت یکی از وزرا و یا ریاست یک سازمان و به هر حال جایی که نیاز به رای اعتماد نداشته باشد منتقل کنید تا کار به صحن علنی و ریختن آبروی ایشان نکشد… سه ساعت در این زمینه با رئیس جمهور مذاکره کردم. اما به جایی نرسیدیم و بعدا شنیدم که آقای کردان را به مقاومت ترغیب کردند. حتی زمانی که خودش آماده استعفا شده بود وی را منصرف کردند، تا موضوع به صحن علنی کشیده شد و در آنجا هم آقای احمدی نژاد او را همراهی نکردند.”
اما محمود احمدی نژاد در مراسم سالگرد آقای کردان، روایت دیگری از دلیل حاضر نشدنش در جلسه استیضاح علی کردان ارائه کرد و گفت: “مرحوم کردان هنگامی که می خواست به مجلس برود از من و اعضای دولت خواست به همراهش نرویم و گفت این صحنه متعلق به من است. من با مادر همه خوبی ها و زیبایی ها حضرت زهرا (س) عهد بستم و می خواهم از این گردنه به تنهایی عبور کنم و طعم غربت و تنهایی را بچشم. البته او اسناد فراوانی همراه داشت که از آنها استفاده نکرد. هنگامی که از مرحوم کردان سوال شد که چرا از اسناد خود در مجلس استفاده نکردی مانند یک بسیجی واقعی جواب داده بود که اگر این اسناد را مطرح می کردم ممکن بود به رکنی از دستگاه های کشور آسیب برسد. بنابراین تشخیص دادم که اگر آبروی من برود بهتر است.”
علی کردان اول آذر ۱۳۸۸ پس از یک دوره بیماری سخت و در اثر خونریزی مغزی در سن ۵۱ سالگی در تهران از دنیا رفت.