انتخابات نشان از نارضایتی مردم دارد. ایا این نارضایتی تنها نسبت به وضع اقتصادی مردم امریکا و به بیکاری 10% در کشور ختم میشود؟
کارشناسان داخلی علل بسیاری را نام میبرند که تنها به امور اقتصادی ختم نمیشود هر چند که برای مردم امریکا از مهمترین مسائل و دغدغه انان است،، سیاست خارجی کاخ سفید در عرصه بین المللی و جلب اعتماد دول مثل روسیه و چین اگر چه موفقیت امیز بوده، اما در ارتباط با رژیم ایران و شکست سیاستهای گفتگو با نظامی که از سوی جمهوری خواهان مورد انتقاد بسیار بوده و دائم از بی نتیجه بودن این مماشات سیاسی و کوتاه امدن در مقابل حکومتی که متحدین منطقه ایی امریکا را مستقیم و غیر مستقیم تهدید میکرد، ارزش و اعتبار واشنگتن را خدشه دار کرد و باعث شد که سپاه پاسداران در عین توهین به امریکا به طور اخص و به طور عام به غرب حریص تر شده و از این منظر هوادرانی را برای خود در داخل و در منطقه خاورمیانه دست و پا کند و به ریش امریکا بخندد و باعث ایجاد مشکلات و بگو مگوهایی در سطح مقامات عالی امنیتی و نظامی امریکا شود و دل سردی دول متحد امریکا و بی اعتمادی انان از عزم واشنگتن برای محار سپاه پاسداران و بیت رهبری ایران شود.
گفته میشود که دول عربی خاورمیانه به دلیل نداشتن واشنگتن از یک استراتژی واحد و با ثبات در مقابل ایران، یک سلسله گفتگو های سری و نظامی را با اسرائیل اغاز کرده اند، و سال گذشته به هنگامی که رابرت گیتس وزیر دفاع امریکا پرده از بی برنامگی و نداشتن نقشه راه منسجمی در برابر ایران سخن گفت، بی اعتمادی و تعجب ناشی از ان در کشورهای حامی و متحد امریکا فزونی گرفت و همین امر باعث نزدیکی بیش از حد دول عربی میانه رو با اسرائیل و طرح مقابله با برنامه اتمی سپاه و نظام ایران ریخته شود، و بلافاصله شایعه اجازه دادن دولت سعودی به اسرائیل برای استفاده از اسمان ان کشور برای درهم کوبیدن سایت های اتمی و موشکی ایران در مطبوعات درج شود، هر چند که دولت سعودی ان را انکار کرد، اما ذکر ان به دلیل مذاکرات سری بود که در منطقه بین تل اویو و دول عربی در جریان بود، که بزرگترین ان جلسه سری سران امنیتی انان در عمان پایتخت اردن بود.
جمهوری خواهان از ابتدای امر دست دراز کردن امریکا به سوی تهران را اتلاف وقت میدانستند و با ارائه دلایلی به کاخ سفید نیت ایران و مقامات تهران را تولید بمب اتمی و موشکی قلمداد کردند و با استفاده از گذشته سیاست و وقت کشی رژیم ایران، این مذاکرات بی حاصل را برای اعتبار امریکا مضر میدانستند .
طبعا تمامی این اختلافات سیاسی بین دمکراتها و جمهوری خواهان در ارتباط با دراز کردن دست دوستی اوباما و نتایج منفی ان در مبارزات انتخاباتی یک سال اخیر مطرح بوده و به طور گسترده ایی در مطبوعات امریکایی و اروپایی منعکس میشده بدون اینکه خلاف ان ثابت شود و یا پیشرفتی از تماسهای دیپلماتیک با ایران گزارش شود، و اوج این افتضاحات هنگام کشف سایت مخفی و اتمی فردو در قم و حضور احمدی نژاد در نیویورک در ارتباط با مجمع عمومی سازمان ملل ظاهر شد، که احمدی نژاد در خاک امریکا و در کنار ساختمان های دوقلو ویران شده (گران زیرو) حمله تروریستی به خاک امریکا و برج های دو قلو را کار خود دولت و سازمان های امنیتی امریکا خواهند، این اظهارنظر به مانند پتکی محکم بر فرق دولت امریکا و مردم ان کشور بود، و اوج بیشرمی سیاسی بود که احمدی نژاد از قول ایران و حکومت ان نصار امریکا و مردم ان و کاخ سفید کرد، تهمتی که ریئس جمهوری امریکا ان را مشمئز کننده و شرم اور خواند.
اما این اخر کار نبود بلکه شروع مجددی بر اعتراض و اثبات سخنان مخالفین گفتگو با رژیم دیکتاتوری و نظامی ایران بود که در راس ان جمهوری خواهان قرار داشتند، و دیگر هیچ شک و شبه ایی باقی نگذاشت که نه تنها ایران به وقت کشی ادامه میدهد، بلکه متاسفانه سیاست کاخ سفید هم با مماشات و روند مذاکره به ان دامن میزند.
البته نباید از نظر دور داشت که تنبیه اقتصادی و تحریم های تجاری که امریکا و دول غربی بر علیه ایران و برای اجبار تهران به پذیرش خواست جهانی دنبال کرده و میکنند بی نتیجه نبوده و ضربات سختی بر پیکر اقتصاد و شرکتهای سپاه پاسداران که مجری اصلی تولید بمب و موشکهای اتمی را دنبال میکنند وارد اورده است، و اثار ان کم کم مشخص میشود، اما رژیمی که از قتل و تجاوز هموطنان خود ابایی ندارد و بر استمرار ان جنایتها میکوشد، و چنانکه دهها بار اعلام کرده اند که تحریم ها اثری ندارد و ما به راه خود ادامه خواهیم داد، ترسی از قحطی و کمبود کالای مصرفی برای مردم خود ندارد، چرا که در پی ایجاد و تولید سلاح مخوف اتمی است تا دیگر کسی جرات نگاه چپ کردن به نظام مقدس سپاه و خامنه ایی را نداشته باشد، و میداند که از این راه بیمه عمر حکومت خود را چند برابر خواهد کرد.
و حال که جمهوری خواهان اکثریت را در گنگره بدست اورده اند، بی شک اگر تغییر ناگهانی در سیاست خارجی واشنگتن رخ ندهد، اما یقینا به مانند گذشته نخواهد بود و تهران به زودی شاهد چماق های بیشتری نه تنها از سوی امریکا بلکه از سمت اروپا و متحدین انان را مزه خواهد کرد و سخنرانی اوباما در فرا خواندن جمهوری خواهان به همکاری با دمکراتها برای اتخاذ سیاستی واحد نشان از سنگینی وزن جمهوری خواهان در استراتژی اینده امریکا دارد.
4 نوامبر 2010