ه در حال حاضر به دلیل پافشاری برای پست نخست وزیری عراق و کشاندن مملکت به گودال بن بست که منجر به حملات تروریستی شده ، اولین متهم مردم عراق است و حمایت از او تقریبا در حدود 38% سقوط کرده است.
انچه مربوط به رژیم ایران است، انان فردی را میخواهند که پاپیچ سپاه قدس و کنسولگری های انان که مقر نیروهای امنیتی سپاه و حفاظت سپاه قدس است، نشود، کسی را میخواهند که قرارداد 1975 را پذیرفته و در مورد دخالت های سپاه قدس بخصوص در شهرهای مذهبی کربلا و نجف، را نادیده بگیرد، و مهمتر از همه نوری مالکی از دوستان نزدیک سفیر ایران یعنی حسن دانایی فر و عضو سپاه قدس است و این خود به خود گویای خیلی مسائل پشت پرده ایی است که به نفع تهران تمام میشود.
مذاکرات طولاني و چندين ماهه – 8 ماهه- بر سر نخست وزير جديد عراق به مرحله توافق بر سر “عادل عبدالمهدي” رسيده است. او متولد 1942 در بغداد است و تحصيلات عالي در رشته اقتصاد دارد. با مجلس اعلاي اسلامي عراق بسيار نزديک است و مدتي نيز معاون دبيرکل اين سازمان بوده، اما به طرفداري از استقلال عراق و حفظ فاصله با جمهوري اسلامي شهرت دارد. همين دو ويژگي موجب رايزني هاي جدي با وي، براي قبول پست نخست وزيري شده است. زيرا هم شيعه و نزديک به مجلس اعلاي اسلامي است و هم خواهان همکاري و نزديکي با همه گروه ها و سازمان هاي سياسي مذهبي – اعم از سني و شيعه- در عراق است..
عادل عبدالمهدی در جوانی عضو حزب کمونیست عراق بوده و در تشکیلات حزب که در عراق مخفی کار میکرده و مورد تعقیب نیروهای بعثی عراق، فعالیت میکرده، از این رو خط مش کلیه سازمان های سیاسی عراق را تقریبا میشناسد، در بعد از پیروزی انقلاب ایران از حزب جدا شده و به مجلس اعلای اسلامی میپوندد.
او بدليل همين استقلال نظر، مدتي از مجلس اعلاي اسلامي فاصله گرفت زيرا با رهبري وقت آن که خواهان پيوند با جمهوري اسلامي بود به مخالفت برخاست.
عبدالمهدي چند سال معاون رئيس‌جمهور عراق بوده است ودر دولت موقت عراق پس از سقوط صدام وزير دارايي اين کشور شد.
او در جريان راي گيري پارلمان عراق براي تعيين نخست وزير، رقيب جدي نوري مالکي بود و تنها با يک راي کمتر عرصه را به نوري مالکي باخت. اکنون با سقوط اعتبار و نفوذ نوري مالکي، اعتبار و شانس عبدالمهدي بسيار زياد تر از دوران آن رقابت انتخاباتي است. مسلط به زبان فرانسه است و مدتي نيز فعاليت مطبوعاتي داشته است. سابقه فعاليت وي در حزب کمونيست عراق نيز از جمله دلائل حمايت احزاب و سازمان هاي چپ حاضر در پارلمان عراق و حتي کردهاي اين کشور است.
وي از طرفداران و حاميان انقلاب 57 در ايران بود و به همين دليل و با گرايشي که به اسلام پيدا کرده بود عضو مجلس اعلاي اسلامي عراق شد. عضويت در مجلس اعلاي اسلامي و حضور طولاني مدت در ايران، موجب آشنائي او با بسياري از رهبران جمهوري اسلامي شد. او يکي از کارشناسان عراقي امور سياسي جمهوري اسلامي و با درس گيري از سرنوشتي که جمهوري اسلامي پيدا کرده، درعين حال که خواهان مناسبات دوستانه با ايران است، از حفظ استقلال عراق دربرابر جمهوري اسلامي دفاع مي کند.
عبدالمهدي در سال 2007 از يک ترورسياسي که در آن 10 نفر کشته شدند جان سالم به در برد.