ھاى پایان ناپذیر رژيم سفّاک و مافيائى جمھورى اسلامى، وبراى برابرى حقوق ملى و مذھبى، درعنفوان جوانى قیام کرده و سرو آسا ايستاده بود.
کنگره ملیتهای ایران فدرال به ملت بلوچ و خانواده ايشان عرض تسليت میگويد۔
جمھورى اسلامى در تلاش خود، درنسبت دادن مبارزات حق طلبانه ملت بلوچ و سایر ملل محکوم، به باصطلاح ” استکبار جھانى” و یا قاچاق فروش، ضمن اشرارناميدن آنان و…، با اعدام “مھرنھادھا” و “عبدالمالک ها”، هم اکنون در استراتژی خود شکست خورده است !
محاکمه اين جوان رزمنده بلوچ که با دلاوريھا و از خود گذشتگى ھاى خودحکومتيان را سراسيمه نموده بود، برخلاف تبليغات بين المللى رژيم، دربيدادگاھھا و درپشت درھاى بسته و بدون داشتن وکيل مدافع و بی حضورهیئت منصفه و نیزرسانه ھاى بين المللى مستقل به انجام رسید۔ حضور او در”شوھاى تلويزيونى” رژيم که با توسل به شکنجه ھاى جسمى و روحى قرون وسطايى وادار به تکرار آن ” اعترافات ” گشته بود، همچون موارد قبلی، تبديل به تبليغات علیه رژيم در صحنه ملى و بين المللى گرديد۔
جمھورى جھل و تروراسلامى ايران، که ادامه حياتش را تنھا در تحميق توده ھاى مردم ، ترور وشکنجه در سياھچالھا و اعدام مبارزان امکان پذیرمى بیند، جھت پخش کردن پيام ” ترس و وحشت” در ميان مردم ايران و خصوصاً در ميان مردم ملل تحت ستم مضاعف کشور، بر سرعتِ اعدامها وبردارکشيدن های مبارزان بلوچ و عرب و..شدت بيشترى بخشيده است.
گفتنی است که عبدالمالک ریگی را در روز فراموش نشدنی سالگرد قيام مردم عليه کودتاى انتخاباتى احمدى نژاد به شهادت رسانید۔
براى گردانندگان مافياھاى آدمکش حاکم برايران، اھميت مبارزه مدنى و نظامى عليه آن يکسان تلقى ميشود، زيرا آنچه که پايه ھاى اين رژيم را به لرزه درآورده است ھمانا آگاھى روزافزان توده ھاى مردم بر حقوق انسانى خويش، پى بردن به ماھيت ديکتاتورى و واپسگرايانه رژيم و سازمانيابى آنها عليه کلیت نظام است۔
رژيم تشنه به خونى که تکيه برمعادن نفت و گازدارد وازدرآمد ھاى باد آوردۀ آن، تنها به رشد نجومى ميدان ھاى اعدام و سازماندھى جوخه ھاى تروردولتى درون وبرون مرزى براى قلع و قمع مخالفان خود ميپردازد، فرياد آزادى خواھى “يعقوب مھرنھاد” بلوچ، “يعقوب بروايه” عرب، “فرزاد کمانگر” کُرد، “ندا آقا سلطان” ترک و “اشکان سھرابى” فارس ھمان اندازه براى اين رژيم وحشت زا است که صداى رگبار مسلسلھاى مبارزين جنبش مقاومت مردمى بلوچستان . ھردو گروه ازمخالفان: يا بر چوبه دار خود بوسه ميزنند و يا با رگبار خون آشامان رژیم به خاک و خون در ميغلتند ۔
حکومتى که پايه ھاى وجودى آن بر آپارتايد و تبعيض آشکار مليتى- زبانی، جنسيتى و مذھبى استوار است، بايد اين را بداند که تا رفع تبعيض و بدست آوردن حقوق برابر در ھمه زمينه ھا، ملتهای محکوم و آزادیخواهان نستوه از پای نخواهند نشست. هم اکنون جويبار برخاسته از کاروان اين شھيدان به رودى خروشان و بنيان کن تبديل شده است وبساط ننگين چنين حکومتى ارتجاعى در قرن بيست و يکم میلادی و اواخر قرن چهاردهم هجری – که مايه ننگ بشریت شده است- را بر خواھد چيد۔
کنگره مليتھاى ايران فدرال