البته شروع جنگ صرف نظر از شعار های توسعه طلبان مقامات اسلامی و تابع خمینی در اوایل انقلاب، مثل صدور انقلاب اسلامی به عراق و یا سخنرانی ایت الله صادق روحانی که خواهان تسلط بر بحرین بودند،، با صدام حسین دیکتاتور وقت عراق بود، و اکثر دولت مردان عراق بر ان واقف هستند، و همچنین تحریکات ایرانی را هم نباید از نظر دور داشت، که باعث صدور فرمان حمله توسط صدام حسین شد.
اما اصل مسئله از انجا اغاز میشود که بعد از میانجیگری های بین المللی اروپایی و عربی که گوش شنوا در تهران نداشت و سرکرده های مذهبی و پاسدار خیالاتی در سر داشتند که با سیاست های جهانی تمامی کشورها در تناقص بود، مثل شعار راه قدس از کربلا میگذارد، و یا فرمان خمینی ، که تا صدام در قدرت است جنگ ادامه خواهد داشت .
تقریبا میتوان گفت که ایران برای اتمام جنگ و گرفتن قرامت زمینه های لازم را داشت، و بهترین این امکانات بعد از باز پس گرفتن محمره(خرمشهر)یعنی در سال 1982 یعنی زمانی که فقط دو سال از جنگ گذشته بود، و بلافاصله بعد از پس گیری محمره سیل میانجیگران اروپایی و سازمان ملل و حتی عربی مثل وزیر خارجه سعودی که با یک لیست و مبلغ پرداخت قرامت به تهران امده بودند،در ان زمان اولاف پالمه نخست وزیر وقت سوئد هم که بارها به تهران برای قانع کردن خمینی و رفسنجانی برای خاتمه جنگ و اعلان اتش بس سفر کرده بود، وارد کارزار شدند اما همانطور که گفته شد گوش شنوا در ایران وجود نداشت، و ایران قرامت 100 میلیارد دلاری را که دول عربی قول ان را داده بودند قاطعانه رد کرد، و 6 سال دیگر جنگ را ادامه داد، که علاوه بر کشته و زخمی شدن صد ها هزار نفر، بیش از 40 شهر کوچک و بزرگ ایران و عراق یا نابود شدند
و یا صدمات کلی دیدند، به طور کوتاه میتوان گفت که بعد از فتح محمره توسط ایران که در ان زمان اتش بس را رد کرد و به جنگ خونین به هدف سرنگونی صدام و رسیدن به قدس ادامه داد و تا پایان جنگ که 6 سال بعد یعنی در سال 1988 بود، به گردن ایران و نظام مذهبی ان بود که حاضر به اتش بس و صلح با بغداد نبود، بنابراین از نظر قوانین شرع بین الملل ادامه
جنگ و تمامی خسارات وارده در ان بر گردن رژیم جمهوری اسلامی ایران است، چرا که کلیه دست های وساطت اروپایی و سازمان ملل متحد را رد کرد و توقف جنگ را به گفته حسن فیروزابادی رئیس ستاد مشترک ارتش ایران که امروز جمعه 22 می در مصلای تهران اعلام کرد، که ما جنگ را ادامه دادیم تا صدام را تنبیه کنیم، و یا به گفته خمینی و رفسنجانی که جنگ غنیمت است، و بنابراین 6 سال متواری دیگر بر طبل جنگ و کشتار کوبیدند و این بر کسی پوشیده نیست.
به همین دلیل و دلایل بسیار دیگر که میخواستند به بهانه جنگ با مخالفین سیاسی خود به بهانه جاسوس و خائن تصفیه حساب کنند و هزاران نفر را در طول ادامه جنگ اعدام کردند، و کلیه دهان های منتقد را خفه کردند.
داوود البصري نويسنده وتحليلگر سياسي عراقي طي مقاله اي که روز جمعه 21-5-2010 در روزنامه کويتي السياسه منتشر شد ضمن اين که عراق را آغازگر جنگ 8 سال دانست ايران را عامل ادامه اين جنگ برشمرد و به همين دليل از اين کشور خواست به عراق غرامت جنگي پرداخت کند. البصري در اين باره با اشاره درخواست پرداخت غرامت هزار ميليارد دلاري ايران از عراق به سبب جنگ ميان دوکشور ضمن اين که صدام حسين را آغازگر دانست اما ايران را نيز مسئول ادامه و طولاني ساختن جنگي برشمرد که به مدت شش سال پس از دوسال اول ادامه يافت و به گفته وي ايران بايد به عراقي ها به سبب کشاندن جوانان اين کشور به جنگ و ويران کردن شهرهاي عراق به دولت اين کشور غرامت پرداخت کند. وي در توضيح اين مساله نوشت، ايران بر ادامه جنگ پافشاري کرد و همه وساطت ها و قطعنامه هاي سازمان ملل متحد از جمله قطعنامه 598 را رد کرد تا اين که متغيرهاي بين المللي و نيز به دنبال حملات متقابل عراق در پي بازپس گيري فاو در بهار 1988 وظهور تهديد واقعي عراق براي حمله به عمق ايران و استفاده از سلاح شيميايي همه اين عوامل باعث گرديد ايران اجبارا به بيهوده بودن ادامه جنگ اذعان کرده جام زهر را بنوشد و اجراي قطعنامه 598 را در اوت سال 1988 يعني شش سال پس از انتقال جنگ به عمق عراق بپذيرد. البصري مي افزايد ، در اين جنگ اهداف استراتژی ايران از طولاني کردن آن محقق نشد واين کشور نتيجه اي جز خسارت انساني و اقتصادي به دست نياورد بنابراين چنين امري به منزله شکست واقعي بود هرچند که همه طعم شکست را چشيدند. وي در ادامه نوشت، اين جنگ از آغاز اشتباه بود و به همين دليل ايران مي تواند از عراق درخواست غرامت کند، اما اين درخواشت نبايد شش سال اضافه اي را دربر گيرد (یعنی بعد از بازپس گیری محمره)، خرمشهر که طي آن ايراني ها با توقف جنگ مخالفت کردند. اين نويسنده وتحليلگر سياسي عراقي نوشت، در خواست ايران تنها دو سال اول جنگ را شامل مي شود پس از آن ايراني ها بايد هزينه و غرامت زيان هاي عظيم و هولناکي را بپردازند که بر جوانان ملت عراق تحميل کردند، جواناني که به سوي جنگ سوق داده شدند و شهرهاي عراق با توپخانه و موشک هاي آيت الله ها ويران شد .