باید دانست که هنوز هیچ اتفاقی نیوفتاده است و غرب با تردید به تمام این قراردادها نگاه میکند، و مسئله تحریم ها کماکان به قوت خود باقی است، و این ان چیزی است که رژیم را وحشت زده کرده است، زیرا میداند که در صورت ادامه تحریم ها (کمپانی های نفتی و عدم فروش بنزین به ایران) و در ادامه ان صدور
قطعنامه چهارم سازمان ملل علیه حکومت ایران، باید فاتحه ثبات و استقرار را در ایران خواند.
بر طبق گزارش هایی، تولید نفت ایران 750 هزار بشکه کاهش یافته، زیرا شرکت های بزرگ نفتی در چارچوب مقررات تحریم جمهوری اسلامی ایران، از خرید نفت ایران خودداری می کنند و همچنین شرکت های نفتی که نظام تهران از انان بنزین خریداری میکرد، فروش ان را متوقف کرده اند، بدین ترتیب تولید روازنه نفت ایران به 450 هزار بشکه رسیده و کشتی های نفتی ایران در وسط آب های خلیج ، اقیانوس هند و دریای عمان معطل مانده و سرگردانند. این بلاتکلیفی که همان چوب تحریم ها است، همراه است با هزینه های سرسام اور بیمه که تهران باید به شرکت های بیمه و صاحب کشتی بدهد.. تحریم ها چنان مستمر است که شرکت ها حتی نفت را از روی نفتکش ها در اقیانوس هند و دریای عمان هم نمی خرند. و این درحالی است که بخشی از هزینه انتقال را هم تا محل فروش ایران تقبل کرده است.
حتی دولت کودتا فروش نفت ایران را ارزان تر از کشورهای خلیج و اوپک یعنی 3 تا 5 دلار ارزان تر از قیمت اوپک- عرضه کرده، اما بازهم نتیجه نبخشید و فلج نفتی ایران ادامه یافت.
و بدین سان رژیم با عجله و برای نشان ندادن ضعف و شکست خود کشور های برزیل و ترکیه را واسطه قرار داد تا با میانجیگری های خود مسئله انتقال اورانیوم را تسریع کنند که شاید از تحریم های کمر شکن سازمان ملل و امریکا جان سالم بدر ببرند
البته برزیل و ترکیه هر کدام هدیه هایی را از دولت امام زمانی خامنه ایی و سپاه پاسداران دریافت کردند که همانا پروتکل های تجارت یکطرفه برای صدور کالاهای بنجل خود به بازار ایران، که سقف ان با برزیل سالیانه 10 میلیارد دلار و برای ترکیه در 5 سال اینده به 12 میلیارد دلار خواهد رسید به اضافه اینکه 18 میلیارد دلاری که ترکیه از کامیون های ایرانی حامل ان در ترکیه بازداشت کرد و تا کنون خبری از وضعیت این پول هنگفت وجود ندارد.