حقوق شیعیان بحرین ، در حالیکه کرامت وشرف انسان در همین کشور براحتی لگد کوب میشود، باعث تقویت روحیه هر انسان آزاده ای مثل ملت عرب الاهواز(عربستان) بخصوص در روزهای اخیرکه مصادف با ششمین سالگرد انتفاضه سال 2005 میباشد ، برای دفاع از از ارزش ها وکمالات انسانی خود، میشود.
قیامهای آزادی خواهان در مصر و لیبی وکشورهای دیگر ملت را در وصول به خواسته ها وحقوق مسلمشان که از پیش بارها وبارها مطرح شده بود مصمم تر نمود.
در نتیجه انتفاضه 2005 که در پی انتشار نامه ابطحی رئیس دفتر ریاست جمهوری در زمان خاتمی ، که اشاره به دستور محرمانه تغییر بافت منطقه با تهجیر ملت عرب عربستان به استانهای دیگر به منظور تغییر بافت منطقه و به قصد پنهان نمودن هویت آن بود ،صدها تن بازداشت ، عده ای مجروح و همچنین ده ها تن شهید شدند. حدود دوهفته پس از سرکوب اعتراضات مردمی الاهواز، دولت ایران اعلام کرد که تمام اغتشاشات را با دستگیری و اعدام عوامل خنثی نموده است. دریغ از آنکه یاد تمام شهدا ومبارزان و همچنین آن انتفاضه در یادها و خاطره ها زنده ماند. لذا ملت هر ساله در 15 نیسان (اپریل) با برپایی اعتراضات خیابانی مسالمت آمیز یاد همه آنها را گرمی می دارند.
و اما امسال گرامیداشت این روز با برخورد شدیدتر عناصر دولتی مواجه شده چنانچه کماکان اخبار واصله از داخل گویای استمرارقتل هاو بازداشت ها میباشد.در این میان جای دارد که از بعضی رساناها وحقوقدانان وفعالین حقوق بشر من جمله خانم شیرین عبادی که وقایع را دنبال و انعکاس نمودند تشکر نماییم . اما بهر عنوان لازم به ذکر میدانم که ملت الاهواز (عربستان) که تحت عنوان خوزستان مطرح شده اند عرب هستند و نه عرب زبان .احتراما نیک است که بپذیرید خدمت به نوع بشر با قبول واقعیاتی مثل اصالت و نژاد آنها همراه باید باشد. و البته شایان توجه است وقایع و رخدادهای اخیر ،برخلاف برخی گزارشات غلط اعلام شده توسط برخی فرصت طلبان ، به منظور ایجاد اختلافات وهمچنین به قصد انحراف جهت این اعتراض مردمی، هیچگونه ارتباطی به اختلافات مذهبی ودینی ندارد.
ما به ظلم و ستم وارده بر ملت فارس در ایران واقف هستیم ولیکن ستم ملی وارده برملتهای غیر فارس در ایران قابل اغماض نیست و در این میان ظلم مظاعف بر ملت عرب الاهواز(عربستان) ،تبعیض نژادی است ، که البته یکی از دلایل اعتراضات مردمی می باشد. مضافا، علارغم اینکه ملت ما بر اقیانوسی از نفت وگاز ومنابع طبیعی زندگی میکنند از هیچگونه امکانات عمومی و اساسی برخوردار نیستند، این محرومیت ها آنقدر وسیع هستند که برشمردن آنها کارآسانی نیست. کوچکترین آنها حسرت یک مادر عرب برای نامیدن فرزندش به اسمی که خواهان آن است، میباشد. مردم ما حتی از امتیازات وحقوق قانونی مکتوب و مدون در کتاب قانون ایران نیز محروم میباشند.
بنابراین ملتی که دائما محرومیت ،سرکوب واختناق و شکنجه را تجربه کرده و میکند ،راهی بجز مقاومت و اعتراض تا رسیدن به نیل ومقصود در پیش رو نمی بیند. زیرا که اساسا سکوت در برابر نابرابری ها ننگ است.
عامر الأهوازي
amer.alahwazi@yahoo.com